Vandaag hebben we eigenlijk niet zoveel uitgespookt. Maar toch was het een lange dag.

We werden laat wakker. Eigenlijk waren we 's nachts vrij veel wakker, omdat de poliepen van Diana lekker vervelend aan het doen waren. Veel hoesten en rechtop zitten om de kriebel en benauwdheid over te laten gaan. En arme Wout lag dus ook wakker.

Vanochtend tegen 09.00 uur schrokken we wakker. Blijkbaar waren we ergens tegen half 7 toch in slaap gesukkeld.

Snel opstaan voor het ontbijt. Dat was goed in Red Sands. Het brood was weliswaar weer taai (zoals overal in Amerika), maar je kon wafels bakken, er was fruitsalade en een versgekookt eitje.

Daarna hebben we een motel geboekt voor de komende nacht. Dit zijn gelijk drie nachten in Hurricane geworden in het Super 8 motel. Wout was hier eerder geweest en was er enthousiast over.

Toen op weg naar Hurricane. Eigenlijk hoefde het via de snelste weg maar 3 uurtjes rijden te zijn. Maar Diana wilde graag Scenic Byway 12 (de toeristische route dus) rijden. En dat hebben we gedaan.

Het leuke van een Scenic Byway is dat het mooie route is. Het nadeel is dat je dus bij iedere bocht stopt omdat het uitzicht weer mooi. En er waren veel bochten ... haha.

Capitol Reef hebben we dus eigenlijk niet meer gezien. De Scenic Byway 12 leidde ons wel langs de volgende gebieden: Dixie National Forest, over de Boulder Mountain, Escalante, nog een aantal keer Dixie en langs Bryce Canyon.

Dixie was leuk. Je ziet op zich vrij weinig groen in het woestijngebied waar we tot nu toe waren. Op sommige punten stapten we uit de auto en rook je de dennenlucht. Heerlijk!!

De Boulder Mountain was hoog. Je gaat dus echt over een berg heen. Op een bepaald moment zaten we tegen de 3.000 meter hoogte. In Torrey zaten we op bijna 2.100 meter hoogte, nu in Hurricane op een kleine 1.000 meter. Best wel wat verschillen. We gingen eigenlijk heuvel/berg op en weer af. Dat is een hoop gapen om je oren weer open te krijgen.

Escalante was weer rotsachtig. Een heel ander gebied weer.

Daarna weer door Dixie National Forest, dus weer het groen in.

En als laatste langs Bryce, met de rode, smalle hoodoos. Was alvast een leuk voorproefje voor wanneer we Bryce echt gaan zien. Wout is er al eens geweest. Diana heeft van diverse mensen gehoord dat Bryce echt het mooiste is wat er te zien is. Ze is benieuwd dus.

Om de Natuurclub Rotterdam gelukkig te maken, hebben we ons vandaag veel toegespitst op de flora en fauna in de gebieden die we tegenkwamen. En jawel Leo en pa, er zijn zelfs paddenstoelen waargenomen en op de foto gezet. Verder veel bloemetjes, bijtjes en andere enge beestjes.

Oh ja, leuk detail was dat er een eind een grasshopper met ons is meegelift. Hij zat eerst half klem tussen de ruitenwissers, maar nadat Japie (we dachten dat het een krekel was) zich had losgewurmd, ging-ie pontificaal op de motorkap zitten, kop in de wind en kijken of we goed reden. Een paar fotostops verder werd het Japie te gortig dat we hem ook iedere keer vastlegden op de camera en ging hij er met een grote sprong vandoor.

Zondag is overigens wel echt zondag in alle kleine gehuchtjes die we onderweg tegenkwamen. Hongerig als we waren, leefden we helemaal op bij een bord van Subway, om vervolgens teleurgesteld voor een dichte deur te staan. Er was niet veel open dus.

We zagen overigens veel Amerikaanse vlaggen. Op korte stokken, misschien het alternatief voor halfstok. Dit zal ongetwijfeld in verband met de 10 jaar na 11 september 2001 zijn geweest. Verder hebben we niet veel van die dag meegekregen. Je zit in de auto en stopt af en toe bij een mooi punt, maar de radio staat eigenlijk niet aan en internet hebben we niet onderweg. Dus echt nieuws hebben we niet meegekregen. Maar gelukkig is er niets gebeurd.

We konden na de Scenic Byway 12 nog de volgende Scenic Byway nemen, namelijk de 89. Maar het was al bijna 17.00 uur en eigenlijk waren we de bochten en alles wel zat. Het was ook nog wat gaan regenen. Dus zijn we via de snelste route naar Interstate 15 gegaan, waar je 80 mph mocht rijden. Dit is omgerekend goed voor zo'n 130 km per uur.

Het was ook best fris vandaag. Op het koudste punt, in de bergen, gaf de temperatuur nog maar net 7 graden Celcius aan. Op het warmste punt werd het niet warmer dan zo'n 20-21 graden Celcius. De airco in de auto is zelfs uitgegaan en Diana trok haar jas een tijdje aan.

Op de I15 barstte op een gegeven moment het noodweer los. Onweer, flinke regenbuien. We zagen zelfs nog een dodelijk ongeluk (al gebeurd, weg was deels afgezet). Gelukkig rijdt Wout altijd heel beheerst en veilig. Maar je schrikt toch even.

Het motel valt gelukkig mee. Het behoort niet tot de categorie gribus. Er is wifi, een magnetron, koelkast, koffiezetapparaat. Van alle gemakken voorzien dus. En aan de overkant een JB's restaurant en een Burger King. Drie keer raden wat wij gegeten hebben ... tja, het regende en die whoppers waren echt het meest dichtbij. Nog een ijsje toe en nu weer in de hotelkamer.

Afhankelijk van het weer kijken we of het morgen Zion, Bryce, Grand Canyon North Rim of helemaal niets wordt. Jullie lezen het na afloop weer!

De foto's (wederom allemaal door Wout gemaakt):

Paddenstoel!! Geen steen.

Japie !!

 ''

Filmpje raar insect (niet helemaal scherp), maar wat is het nou?