Petrified Forest National Park:
We waren eigenlijk helemaal niet van plan om dit park te gaan bezoeken. Door ons uitstapje naar White Sands lag het niet meer op de route. Maar ineens kwam het weer in zicht ... en eigenlijk is het toch wel een heel interessant park. Het woord "petrified" betekent "versteend", het woord "forest" staat uiteraard voor "bos". En dat is precies wat we hier gaan zien ... versteend hout, oud fossiel hout dus.
Maar er is meer te zien. Zo is er ook een "painted desert" en zijn er oude indiaanse rotstekeningen. Ook liggen er door het park verspreid nog voorwerpen van de mensen die hier al 8000 jaar geleden woonden.
Hieronder vind je een plattegrond van het park:
Komende vanuit Grants (New Mexico) is het het handigste om het park vanaf de noordkant (I-40) binnen te gaan, maar vanuit het zuiden is ook mogelijk. Met de auto kun je vervolgens een 43 km lange route rijden door het park heen. Mijn korte beschrijving is vanuit het noorden.
De route maakt een lus langs uitkijkpunten als Tawa, Kachina en Chinde. Van hieruit kun je naar de Painted Desert Wilderness kijken. De Painted Desert is een gebied van gekleurde lagen zand en steen. Deze lagen veranderen in de loop van de dag van blauw naar rood. Dit komt omdat het verschuivende licht iedere keer andere minerale afzettingen doet oplichten.
Vervolgens rij je over de I-40 en een stuk verderop over een spoorlijn. Hierna kom je bij Puerco Pueblo. Wikipedia geeft de volgende omschrijving: Pueblo's zijn historische gemeenschappen en nederzettingen in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Pueblo's worden gekarakteriseerd door huizen van klei, in pasteltinten, met Mexicaanse en Spaanse invloeden. 
Tja, een ruïne is en blijft een ruïne ... ai, nu klink je wel heel erg als een cultuurbarbaar.
Okay, wat meer over Puerco Pueblo dan. Het is een nederzetting van de Anasazi-indianen. Overigens hebben de Anasazi-indianen zichzelf nooit Anasazi genoemd. De naam is bedacht door de Navajo-indianen en staat voor "het oude volk" in Navajo-indiaans. Ik kom trouwens ook de vertaling "voorouders van de vijanden" tegen. Dat klinkt dan weer anders dan het oude volk. De Navajo-indianen kwamen na de Anasazi-indianen in dit gebied, waarschijnlijk waren ze niet eens tijdgenoten.
Puerco Pueblo was één verdieping hoog. Men kwam de nederzetting binnen via houten ladders. Er waren ongeveer 100 kamers, waarvan elke keer 2-3 kamers met elkaar verbonden waren. In het midden vind je een centraal plein. Verspreid over het plein vond je een aantal rechthoekige kamers. Dit worden kivas genoemd. Hier werden ceremonies uitgevoerd. Puerco Pueblo was bewoond van ongeveer het jaar 1250 tot bijna 1400. De nabij gelegen rivier Puerco zorgde voor water voor landbouw en vee. Er woonde een aantal families in de pueblo. 
Omstreeks 1400 trokken de Anasazi weg. Waarschijnlijk sloten zij zich aan bij de Hopi-indianen in het noorden of de Zuni-indianen in het oosten. Na het vertrek van de Anasazi werd de streek bevolkt door de Navajo. Hun uitgestrekte reservaat grenst aan het park.
We vervolgen onze weg door het park en komen bij Newspaper Rock. Dit is een wand van zandsteen die door de Anasazi-indianen werd gebruikt voor inscripties. Eigenlijk is nog niemand achter de betekenis van de inscripties gekomen. Wel een leuke naam trouwens voor een steen met inscripties ... Newspaper Rock. Alsof inderdaad het laatste nieuws op deze wand bijgebeiteld werd. En zouden ze ook al advertenties hebben geplaatst: "Houten ladders, uitstekende kwaliteit, dit weekend twee voor de prijs van één". Nee, het schijnt wel dat rotstekeningen vaak gebruikt werden als astronomische indicatie voor de seizoenen (zie rode omcirkeling). Het wisselen van de seizoenen wordt dan via schaduwen op de rots in deze spiraalvorm getoond.
Het landschap bestaat vervolgens uit tafelbergen, heuvels en kale bulten die gekleurd zijn door de mineralen. Zo geeft het mineraal ijzer de kleur rood en het mineraal mangaan de kleuren purper en zwart. Hier vind je ook The Teepees (Wigwam) en Blue Mesa (Blauwe Tafelberg). Het landschap is sterk verweerd door regen en wind. Je kunt de weg van 5 km volgen naar Blue Mesa. Hier vind je ook al de versteende stammen.
Het zuidelijke deel van het park ligt vol met versteend hout. Deze stammen liggen geconcentreerd in zes wouden waaronder die met de namen Jasper (jaspis) en Crystal (kristal). Hoe zijn die stammen nu versteend geraakt? Zo'n 225 miljoen jaar geleden (vergeef me als ik er een miljoen jaar naast zit ...) stonden er naaldbomen. Deze bomen groeiden aan de oevers van ondiepe rivieren en moerassen. Soms viel er een boom om. Deze werd dan met de rivier meegevoerd. Ergens verder op in de rivier kwamen ze tezamen als een soort van beverdam. Al met al gaat het hier dus om duizenden bomen. Die bomen raakten overdekt met slib en een mineraalrijk vulkaanas. Hierdoor werden de stammen afgesloten van de buitenlucht en werd een verrottingsproces voorkomen. Het grondwater voegde vervolgens siliciumdioxide toe aan het gezonken hout. Dit vormde uiteindelijk de bomen van kwarts zoals we ze nu zien. Het versteende hout bestaat dus uit kwartskristallen. Soms is de celwand zelfs geheel opgelost en vervangen door jaspis, amethist en rookkwarts. Petrificatie heet dus het proces van de verstening van organische restanten en dat brengt ons tot de naam "Petrified Forest".
Nu denk je natuurlijk net als ik: "mooi lvt-tje ... oftewel leuk voor thuis". Maar nee, wie iets meeneemt kan rekenen op een flinke boete of gevangenisstraf. Overigens kun je buiten het park wel versteend hout kopen, maar dit komt dan van particuliere grond buiten de grenzen van Petrified Forest National Park. Maar, dit gesteente komt wel uit dezelfde periode en is van dezelfde kwaliteit. Nou heb ik al even gekeken ... Wout, een ring met een mooie steen van rookkwarts lijkt me heel aardig ... :-).
En op YouTube heb ik nog een aardige film gevonden over het Petrified Forest National Park.
En als laatste nog een afbeelding van The Teepees.
