Dag 22

Oohhh ... ons laatste dagje. Wat hebben we nog geen zin om naar huis te gaan. Het vrije leventje is weer een jaartje over.

Vandaag begonnen we met het ontbijt in ons Best Western hotel. Daarna even richting strand (althans hek voor de rotsen) gelopen om naar de Grote Oceaan te kijken. Zag er mooi uit toen de mist eenmaal was opgetrokken.

Daarna in de auto naar San Francisco, op naar de Golden Gate Bridge. In de stad was het op dat tijdstip niet zo druk, maar je zag de onrust alweer op Wouts gezicht. Hij vindt autorijden prima en leuk, maar dan wel een interstate om te scheuren of een leuke bergpas om op te karten ... maar in een stad rijden, nee dat vindt-ie niets.

De Golden Gate Bridge was gehuld in nevelen, oftewel de grote mistwolk. Was wel een mooi en apart gezicht, want de grote mistwolk verandert ook iedere keer. Ja, het blijft een grote wolk, maar soms zie je net iets meer en soms weer iets minder.

We hebben de brug vanuit alle hoogten gefotografeerd en bekeken. Eerst op gelijke hoogte. Daarna richting Sausolito en van onderen bekeken. Later vanuit de hoogte. Alle drie was een ervaring op zich. Bij de marina (het lagere gedeelte) zagen we ook pelikanen en een zeehond in het water. De pelikanen maakten mooie snoekduiken (visvangst).

Later die middag zijn we naar Muir Woods National Monument gereden. Gelukkig voor Wout ... een slingerende weg door de heuvels. Veel haarspeldbochten, het betere scheur- en stuurwerk. We (of eigenlijk Diana) hadden gehoopt dat we de redwoods (boomsoort) zo konden zien staan, maar helaas .. je moest en entree betalen (kon op onze jaarpas) en een stuk gaan lopen. Dus hebben we het niet gedaan, wat Wout heel jammer vond. Sorry, sorry, sorry .....

Dus op naar Chinatown. We parkeerden onder het Hilton hotel (haha, het eerste hotel met automatische schuifdeuren, hadden we nog niet gehad, maar helaas, we parkeerden er alleen maar). Hier vandaan gingen we een stukje lopen. Nu is lopen in San Francisco ook een kwestie van klimmen en dalen, dus veel verder dan een blokje om zijn we niet gegaan. Tijdens deze wandeling veel gewindowshopt, vooral Diana bij de juweliers. Maar jeetje ... echte diamanten ... toch te duur. Wout heeft wel wat gekocht, hij kwam zowaar bij een raar chinees kantoorhandeltje het verzamelboek voor de American coins 1999-2009 tegen. Die zocht-ie nog, dus dat kwam mooi uit.

Op weg naar Pacifica kwamen we goed vast te staan om de stad uit te komen. Arme Wout ... file in San Francisco en chaos om de stad uit te komen. Maar het lukte ons.

Onderweg zagen we trouwens mooi de mist weer opkomen. 's Ochtends was het mistig, overdag trok het weg, maar zo tegen de avond komt die grote mistwolk weer over het land trekken. Het wordt van een vrolijke zonnige stad dan ineens wel een sombere boel. We hebben er al rijdend wat foto's van genomen om te laten zien wat we bedoelen.

Als laatste hebben we vandaag onze culinaire behoeften eens goed vervuld. Als eerste hebben we langs de baai gelunched bij Seahorse, een italiaans restaurant. Voor Wout varkensvlees met champignons en Diana een heerlijke vis. En alsof dat nog niet genoeg was zijn we vanavond tegenover het hotel bij Nicks Rockaway gaan eten. Voor Wout fish and chips en voor Diana een heerlijke mediterraanse vis. Haha ... dat klinkt nog verantwoord, maar dan de toetjes: 's middags voor beiden tiramisu en 's avonds voor Wout een grote punt ijstaart en voor Diana een lekkere cheesecake. Zo ... goed voor meer calorieen dan drie dagen Subway en McDonalds bij elkaar ... maar wel stukken lekkerder.

Goed, zojuist hebben we alvast onze vlucht ingechecked. Straks en morgenochtend koffers pakken en op weg naar huis.

Na een vlucht van ruim 10 uur zullen we vrijdag om 09.15 uur in Amsterdam landen.

De foto's van onze laatste dag:

Het uitzicht vanuit en rondom het hotel.