Grand Canyon:
Wie zegt dat Amerika geen geschiedenis kent zoals Europa deze kent, moet het misschien niet in de architectuur zoeken, maar in de natuur. En dan is de Grand Canyon een prachtig voorbeeld.
De Grand Canyon is een zeer brede en diepe kloof. Het water van de Colorado rivier heeft in de loop van miljoenen jaren deze kloof in het landschap laten ontstaan. Het gebied waarin de kloof ligt, rees steeds verder omhoog. Hierdoor was deze extreme erosie mogelijk. Het gesteente dat nu bloot komt te liggen is volgens metingen ca. 2 miljard jaar oud. De wanden van de Grand Canyon zijn roodachtig gestreept, door de verschillende samenstelling in de lagen gesteente. Deze lagen komen uit allemaal verschillende tijden, waarvan de oudste zich uiteraard op de bodem van de canyon bevinden. Hier op 1.600 meter diepte bevinden zich de rotsformaties die ergens in het Precambrium (4650 - 570 miljoen jaar geleden) zijn ontstaan. De lagen gesteenten daarop dateren uit het Cambrium (570 - 448,3 miljoen jaar geleden) en het Paleozoicum (570 - 245 miljoen jaar geleden). Elke laag gesteente geeft een ander geologisch tijdperk weer. Zo'n tijdperk heeft vaak honderden miljoenen jaren geduurd. De lagen geven dus goed de aardse geschiedenis weer.
De Grand Canyon is ongeveer 435 km lang en in totaal 4.927 km2 groot. De breedte varieert tussen 15 en 29 km (gemiddeld is deze 16 km). Toch is vanaf elk punt de overkant van de Grand Canyon vrij goed te zien. Dit komt door de extreem lage luchtvochtigheid in dit woestijnachtige gebied. Hierdoor is de lichtabsorptie uitermate gering.
Van horen zeggen is de Grand Canyon een gebied dat je gezien moet hebben! Ik heb al vaak kreten als “overweldigend, het mooiste wat je gezien hebt …” gehoord. De Grand Canyon wordt als één van de grootste natuurlijke wereldwonderen beschouwd. Toch lijkt-ie me zeer lastig fotograferen. De overkant mag dan zichtbaar zijn, maar vrijwel elke foto die ik tot dusver heb gezien is redelijk heiig. Dit gaat dus nog een uitdaging worden.
Wij gaan de canyon in ieder geval vanaf Williams bekijken, dus de South Rim. Deze South Rim is het meest toeristisch met vele bekende uitzichtpunten. De South Rim bestaat uit 3 delen: Grand Canyon Village, Hermits Rest Route en Desert View Drive.
Grand Canyon Village is het eerste dorp wat je in Grand Canyon National Park tegenkomt. Vlakbij dit dorp liggen twee uitkijkpunten: Mather Point en Yavapai Observation Point (een halve mijl verder). De parkeerplaatsen schijnen hier beperkt te zijn. Nog eens ruim een mijl verder is het beginpunt van Hermits Rest Route.
Hermits Rest Route is een 8 mijl lange weg richting het westen. Je kunt de weg alleen in de maanden december, januari en februari zelf in de auto afleggen. De rest van het jaar kun je de trail wandelen of per shuttlebus afleggen.
De uitkijkpunten en de onderlinge afstanden van Hermits Rest Route zijn:
1) 1100 meter: Trailview Overlook
2) 1100 meter: Maricopa Point (hierna is de weg niet meer verhard)
3) 800 meter: Powell Point
4) 500 meter: Hopi Point
5) 1300 meter: Mohave Point
6) 1800 meter: The Abyss
7) 4700 meter: Pima Point
8) 1800 meter: Hermits Rest
Mohave Point
Pima Point
Op zich hebben we wel tijd om de Hermits Rest Route te bekijken. Het lijkt me dat we delen per shuttlebus zullen afleggen. Overigens goed om te onthouden: op de heenweg stopt de shuttlebus bij alle 8 de punten, op de terugweg alleen bij Mohave Point en Hopi Point.
De Desert View Drive zullen we zeker doen. We moeten de Grand Canyon namelijk via het oosten verlaten om naar onze volgende logeerplaats Page te gaan.
De Desert View Drive is ca. 25 mijl lang.
Onderweg kom je de volgende uitkijkpunten tegen:
1) Yaki Point (ligt aan zijweg die alleen per shuttlebus bereikbaar is).
2) Grandview Point
3) Moran Point
4) Lipan Point
5) Navajo Point
6) Desert View (jaaa Wout, met je torentje)
Moran Point
Als je overigens boven in de toren staat (Watchtower aan Desert View) dan sta je ook op het hoogste punt van de South Rim, nl. 2.293 meter boven zeespiegel.
Desert View Watchtower
Binnenkant van Desert View Watchtower
In de eerste helft van september is de kans op zware regenval en thunderstorms overigens vrij groot. Nu maar hopen dat dat meevalt als wij er zijn, want een goede donderbui is hartstikke gevaarlijk op zo’n hoogte. Al kan dat ook wel weer mooie luchten opleveren boven de canyon.
Maar toch, laten we deze tekst maar zeer ter harte nemen:
“Park visitors are reminded that if the sound of thunder follows a lightning flash within 30 seconds or less, they should seek shelter in a building, vehicle or proceed to the nearest bus stop to get on a park shuttle. Remember, “if you see it, flee it; and if you hear it, clear it.”
Ik hoop dat we de North Rim ook nog kunnen bezoeken (vanuit Page of Hurricane). Enerzijds zegt men dat de North Rim minder spectaculair is, maar volgens mij komt dat alleen maar omdat het minder toeristisch is. En dat lijkt me eigenlijk juist veel mooier.
Overigens mag de breedte dan gemiddeld 16 km zijn, de afstand per auto van de South Rim naar de North Rim is zo ongeveer 315 km.
Afdalen naar de Inner Canyon is mogelijk, mits je goed bent voorbereid en een ijzeren conditie hebt. Het is nl. zeer diep. Niet voor mij dus. Het is er ook extreem heet. Op de bodem van de canyon zijn woestijntemperaturen standaard. Ach, dan maar liever genieten van het uitzicht boven waar het gemiddeld ook nog zo’n 30oC zal zijn. Warm zat en als de zon schijnt, dan is goed insmeren zeker aanbevolen op deze hoogte.
En nog een link naar een prachtige foto site van o.a. de Grand Canyon: klik hier.
Maak jouw eigen website met JouwWeb